Serwis Motoryzacyjny


Wydawca
PISKP
tel. (22) 811 26 06, redakcja@piskp.pl
fb

Subpages

Wykonując badania techniczne – najczęściej okresowe przed pierwszą rejestracją lub dodatkowe po zmianie konstrukcyjnej – diagnosta musi dokonać pomiarów w celu ustalenia wymiarów. Jest to istotne, ponieważ od zmierzonych wartości będzie uzależniona decyzja o wyniku badania. W artykule podano, jakie są dopuszczalne długości, szerokości i wysokości pojazdów w podziale na ich kategorie. Autor omawia sposób pomiaru gabarytów oraz wymienia urządzenia i wyposażenie, które nie mają wpływu na pomiar.

 

 

Analizując projekty na stronach internetowych Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju, oprócz najbardziej palącego projektu, który ma zacząć obowiązywać od 1 stycznia 2015 r., związanego z 

pojazdami przystosowanymi do ruchu lewostronnego i pojazdów amerykańskich, mamy jeszcze jeden projekt. Co prawda zakłada się, że zacznie obowiązywać od 1 lipca 2015 r., ale jest to na tyle duża i istotna zmiana, że warto o niej wspomnieć. Zmiany w projekcie rozporządzenia są wynikiem prac zespołu ds. warunków technicznych pojazdów oraz konieczności dostosowania przepisów krajowych do wymagań obowiązujących w homologacji typu, aby zapobiec sytuacjom, w których wymagania homologacyjne pojazdów będą różne niż krajowe warunki techniczne pojazdów, weryfikowane podczas okresowych badań technicznych pojazdów, a także dostosowaniem zapisów rozporządzenia do zmian, jakie zaszły w regulacjach UE i EKG ONZ. W tym artykule autor skupił się na omówieniu rozdziału związanego z masami, naciskami i długościami.

 

 W poprzednich artykułach opisano warunki techniczne oraz szczegółowe wymagania, które powinny być spełnione w samochodzie ciężarowym po dokonaniu zmian konstrukcyjnych. W tym numerze autor zajął się wyposażaniem pojazdu w przegrodę oddzielającą przestrzeń pasażerską od części bagażowej oraz punktami mocowania ładunku. W artykule podano wymagania dotyczące przegrody, wymagania wytrzymałościowe dotyczące punktów mocowania oraz zamieszczono nowy wzór potwierdzenia jednostki uprawnionej.

W następstwie wypadania zapłonów zwiększa się zawartość węglowodorów oraz tlenu w spalinach silnika. Czujnik tlenu, czyli sonda lambda, zanim zmierzy zawartość tlenu po procesie spalania w silniku, przywraca tzw. równowagę termodynamiczną pomiędzy składnikami spalin lub inaczej – kończy proces spalania rozpoczęty w komorze spalania silnika. Nie zawsze zdążą się utlenić wszystkie węglowodory, mimo że w spalinach pozostał niezbędny tlen. Czujnik tlenu wykryje wówczas ten pozostały w spalinach tlen, co zmieni przebieg sygnału czujnika tlenu. Można go wykorzystać do diagnostyki wypadania zapłonów. W artykule opisano zasady wykorzystania lokalnych oscylacji sygnału napięciowego czujnika tlenu do diagnostyki wypadania zapłonów. Materiał uzupełniają przebiegi sygnału napięciowego czujnika tlenu dla różnych stanów silnika.

W warsztacie samochodowym najbardziej niepożądane są te zgłaszane usterki pojazdów, które są bardzo nietypowe i znacznie wykraczają poza przyjęte procedury napraw. Diagnozowanie takich przypadków przy użyciu sprzętu diagnostycznego nie daje żadnych wskazówek na temat dalszego sposobu postępowania. Wówczas w naprawie bardzo pomocna może okazać się rozmowa z klientem. Jak pokazuje praktyka, za większością powstających problemów stoi wcześniejsza naprawa i stosowanie tanich zamienników. Dlatego tak ważne jest dokładne wysłuchanie właściciela pojazdu, od którego trzeba uzyskać jak najwięcej informacji z okresu bezpośrednio przed zaistnieniem usterki, jak również o niedomaganiach i naprawach wykonanych w przeszłości. Bardzo często są to informacje, które mogą pomóc w przyjęciu właściwej strategii lokalizowania zaistniałego problemu. W artykule przedstawiono dwa przykłady poprawnie przeprowadzonych wywiadów.





Aktualności



targi.paliwa










SiteLock